Tahbes niet-gesynchroniseerde handflitser – ca 1950

Op 20 september 1945 richtten Johan Bert Brokmeier en zijn vriend Paul Johannes Steegers in Voorburg hun camerafabriek ‘v.o.f. Tahbes’ op. ‘V.o.f.’ staat voor ‘vennootschap onder firma’ dat is een bedrijfsvorm waarin ten minste 2 personen samenwerken onder één gezamenlijke naam en ‘Tahbes’ is een acroniem voor ‘Technisch en Algemeen Handelsbureau Brokmeier en Steegers’. De fabriek bestond tot 1957 en heeft in die periode in totaal zo’n 30.000 camera’s gefabriceerd.

Het bedrijf begon zijn activiteiten aanvankelijk op het gebied van camerareparatie’s, maar legde zich daarnaast toe op het ontwikkelen en bouwen van fototoestellen. In 1948 verscheen hun eerste camera; de Tahbes Synchro, in 1949 en 1950 volgden de Synchrona en de Populair. Van ieder van deze drie modellen heeft Tahbes zo’n 10.000 exemplaren geproduceerd. De eerste Synchro’s waren vooral bestemd voor de soldaten van de politionele strijdmacht, die werd uitgezonden naar voormalig Nederlands-Indië. De Synchrona was een uitgebreidere versie van de Synchro. Van de verschillende camera’s zijn een tiental variaties in uitvoering en bekleding gefabriceerd. De eerste camera’s werden uitgevoerd met een Albadazoeker. Deze zoeker werd al tijdens WO II ontwikkeld door Generaal Van Albada, die als adviseur werkte voor De Oude Delft. Het nadeel van deze zoeker is dat je er met beide ogen tegelijk doorheen moet kijken. Latere modellen hebben een Newtonzoeker, deze is kwalitatief minder, maar wel eenvoudiger in gebruik. Er zijn tevens (goedkopere) uitvoeringen met een zicht- of raamzoeker. Alle lenzen en zoekers werden gefabriceerd door ‘De Oude Delft’.

Behalve bovengenoemde camera’s ontwikkelde Tahbes ook flitsers voor hun camera’s. Op de Fotograficabeurs van maart 2024 kocht ik deze originele niet-gesynchroniseerde Tahbes handflitser met een bedieningsschakelaar. De reflector heeft een diameter van 15,5 cm. Over dit type flitser kan ik verder nog geen informatie vinden. Hij wordt niet beschreven op de site van ‘De Nederlandse Camera’ en ook enkele collega-verzamelaars van Nederlandse fototoestellen kenden hem niet. Mogelijk is het daarom een uniek en zeldzaam exemplaar.